Threipmuir

Jakiś czas temu, zupełnie niespiesznie, wydziergałam sobie sweterek z okrągłym karczkiem, wciskając się przypadkiem w ogólnoświatowy trend na wrabiane wzory. Bardzo się z tego cieszę, nie tylko ze względu na panujący wokół szał, ale też z błahego powodu, że po prostu bardzo lubię tego typu dziergadła i cieszę się, że starczyło mi chwil, aby sobie takiego sprawić:) 

Na samym początku chciałabym Was przeprosić, ale zdjęć ze mną nie będzie, plan był, aby zrobić sobie zdjęcia w śniegu i to padającym, ale jak wiecie śniegu prawie nie ma, a jak jest to akurat wtedy jestem chora:( Przepraszam, ale nie będę ryzykować, trzeba też i o siebie trochę zadbać, pochuchać na siebie i o siebie się zatroszczyć. Będą zdjęcia i na mnie, ale jak będzie chociaż 10 stopni na plusie. Nie chciałam jednak czekać aż tak długo i chęć pochwalenia się była silniejsza:) Oto mój Threipmuir.

Sweterek dziergany od góry w dół, dekolt formowany rzędami skróconymi, po ozdobnym karczku, ramiona dalej są kształtowane w formie raglanu. Bardzo mi się to rozwiązanie podoba. Całość w stonowanych kolorach szarości i różnych odcieni różu. 

Dzierganie jego to była czysta przyjemność, a wszystko za sprawą wyjątkowej włóczki. Sweterek jest w całości wydziergany z Merino Single Tweed od Nellie's Fibers (klik)  Pierwsze moje spotkanie z nią było pełne niespodzianek i totalnego zaskoczenia.

Przepięknie ufarbowana, liczne tweedowe nupki, tylko pozostał lekki niepokój gdy narzuciłam ją na druty. Włóczka jest mocno rustykalna, czuć było na niej olej przędzalniczy, choć w składzie ma 100% merino, to wrażenia dotykowe temu zaprzeczały. Zaczęłam mieć lekkie wątpliwości, ale postanowiłam zrobić próbkę do końca i ją uprać. Gdy wyschła, stało się coś z nią nieprawdopodobnego. Oczka perfekcyjnie się wyrównały, każda szczelina została uzupełniona miękkim i ciepłym runem owiec rasy merynos:) Co najciekawsze próbka zupełnie nie zmieniła swoich wymiarów (dziergałam ścisło) ale wyraźnie napuchła i zmiękła, totalna metamorfoza! Jestem zachwycona! Na zdjęciu poniżej widać pojedynczą nitkę jak zrobiła się puchata:)

Tym samym moje obawy co do nitki zupełnie się rozmyły, jest też bardzo ciepła i bardzo miękka, przyjemnie nosi się ją na skórze. Zrobiłam też zdjęcia lewej strony, bo wiem, że są osoby, które lubią oglądać lewą stronę wrabianych wzorów:) Tutaj jeszcze podczas dziergania, przed blokowaniem.

Struktura nitki była bardzo pomocna przy plątaniu nitek. Nitka ładnie "zahaczała" jedna o drugą i dobrze było ją prowadzić. Przyznam się szczerze, że robiłam kilka udziergów w technice fair-isle,  i ta nitka jest najlepsza jaką miałam, idealnie nadaje się a można nawet powiedzieć,  że jest stworzona do tej techniki. Gotowy sweter po praniu jest niezwykle miękki, dzianina nie jest sztywna, jest lejąca, oczka równiutkie, musicie wierzyć na słowo:) Nitka też jest niezwykle wydajna, na całość zużyłam 335 włóczki, a robiłam 42 rozmiar, bo chciałam mieć mocno luźny sweterek w okolicy biustowej i mam:)  Nie trzeba kupować całych 100g motków, bo w sklepie można kupić tyle ile nam jest akurat potrzebne, np. można kupić po 25 g każdego koloru, prawda, że wygodne:)

Dane Techniczne:

Wzór: Threipmuir by Ysolda Teague (klik) 

Włóczka : Single Tweed Nellie's Fiber (klik) 

Zużycie: Całość waży 335 g

Druty: 3 i 3,25

Rozmiar: 42 

Kończąc, chciałam pozdrowić wszystkich bardzo serdecznie, w szczególności najbliższe koleżanki, które skutecznie mobilizowały mnie do napisania posta:) Dziękuję:))

Do napisania

Wiola