Zadziergana jestem, czyli co się dzieje:)

Zabierałam się do napisania tego posta od tygodnia, albo i dłużej, ale zawsze coś stawało na drodze i dopiero dziś piszę, ale zacznę od początku. Wszystko zaczęło się od chęci posiadania kolejnego(!) swetra. Jak to zwykle bywa, na początku pojawił się wzór potem odkładanie go w czasie, ale w  końcu udało się zacząć! Zamarzył mi się sweterek z żakardowym karczkiem, fachowo dziergany w technice fair isle, i jak pisze autorka wzorowany na tradycyjnych wzorach islandzkich. 

Każdy kto zetknął się już z tą techniką, wie jak ważna jest odpowiednia włóczka do takich projektów. Wydaje mi się że trafiłam na idealną nitkę i jak zapewnia producent jest to oryginalny irlandzki tweed, trochę sznurkowaty w robocie, ale skład obiecujący, bo jest to 100% merino. Włóczka dostępna tutaj (klik). Kupić narazie można poprzez stronę Nellie's Fibers na FB, ale mocno trzymam kciuki o własne  miejsce w internecie, co zapewne niedługo się stanie, bo Kasia oprócz tego jest utalentowaną farbiarką:) Zobaczcie jakie cuda farbuje.

 

Zanim zdecydowałam się na zestaw kolorystyczny, poczyniłam próbkę na różnych drutach. Pierwsze przerabiane oczka mogą mocno rozczarować, ale po praniu nitka przechodzi spektakularną metamorfozę, ze sznurka nie zostaje nic, oczka pięknie "puchną" wypełniając każdą szczelinę miękką wełną, co przy dzierganiu żakardów jest pierwszorzędną sprawą i w końcu można potwierdzić że jest to merynos:)

Od początku wiedziałam, że mój sweter będzie w większości szary, dodałam do niego róż, budyń waniliowy, ostatecznie dołożyłam jeszcze mocną czerwień, żeby trochę "rozruszać" szaraka:)

Dzierga mi się wolno, bo muszę kontrolować napięcie nitki z tyłu robótki, ale to co już zostało wydziergane bardzo mi się podoba.

Na dzień dzisiejszy zostało mi tylko jedenaście okrążeń do zakończenia wzoru na karczku, wszystko szło wprawdzie powoli, ale gładko, musiałam jednak przerwać dzierganie, bo dokładnie tydzień temu dowiedziałam się o urodzinach przyjaciółki, więc ekspresem rzuciłam się w wir pracy. W pięć dni wydziergałam Eden, aż mnie nadgarstek bolał, koleżanka dziś otrzymała prezent, zdjęcia na ludziu mam nadzieję niedługo:))

Dwa dni temu dostałam kolejne zadanie, tym razem prośba rodzicielki o czapkę i komin dla taty. Czapka miała być na Wszystkich Świętych, czasu mało, ale dałam radę i po południu tata odebrał swój komplet. Pogotowie dziewiarskie działa na najwyższych obrotach, dobrze , że miałam odpowiednią włóczkę:)

Niedługo pokażę Wam też zdjęcia sweterka którego wydziergałam ze swojej farbowanki, oj wyszło bardzo uroczo i słodko:))

Jak widzicie nie próżnuję, wręcz zarobiona jestem:) Na czas przerwy (a mamy ją w naszej szkole do poniedziałku) zamierzam nie robić nic, muszę odciążyć nadgarstek, dzierganie też może trochę się sprzykrzyć:)) Ale po przerwie wracam dalej do swojego cudnego sweterka, serce rośnie jak na niego patrzę:))

Do szybkiego napisania:))

Wiola