Skrawek nieba i końca nie widać

Jak zwykle mam opóźnienia, ale zwalę to na swój urok i z wdziękiem przejdę dalej:) Środa już minęła, jednak zgodnie z tradycją, szczegóły u Magdy (klik), kilka słów o ostatnio przeczytanej książce.

"Skrawek nieba" Janiny David to przejmująca książka o losach żydowskiej dziewczynki podczas II Wojny Światowej. Wydarzenia w niej zawarte miały miejsce naprawdę i chociaż takich historii było tysiące, to wciąż z wielkim zainteresowaniem czytam o tamtych czasach. W chwili wybuchu wojny mała Jasia ma dziewięć lat. Pochodzi z zamożnej, niepraktykującej żydowskiej rodziny. Jest jedynaczką i spędza beztroskie chwile na normalnych dziecięcych zabawach, a że należała do osóbek o dość mocnym charakterze co rusz zdarzała się jej jakaś niesamowita historia. Jedną z jej zmór było jedzenie, a raczej coś co dzisiaj nazwalibyśmy alergią pokarmową lub refluksem, mała Jasia wprawiała swoich rodziców w nie lada zmartwienie, miała więc ogromny reżim posiłkowy, szczególnie nienawidziła codziennej porcji kaszy manny, której szczerze nie znosiła i marzyła o tym by móc jeść tylko chleb z wodą. Nie wiedziała, że jej marzenia tak szybko się spełnią. Czytając miałam wrażenie, że to dziecko miało niesamowite szczęście, szczęście do ludzi, którzy stawali na jej drodze. I chociaż jej życie naznaczone było śmiercią, udało się jej przeżyć. Przeżyć w warszawskim getcie  i późniejszym powstaniu. Udało się jej uciec, skryć, stać się niewidzialną, ale nie dałaby rady, gdyby nie pomoc innych ludzi, którzy ryzykowali tak wiele. Polecam bardzo!

Na drutach wciąż to samo. Chociaż przybywa, to strasznie mi się już dłuży. Jestem tylko pełna obaw co do rozmiaru, chociaż robię M-kę, to mam wrażenie, że całość jest jakaś taka ścisła:( Mam nadzieję, że moje obawy okażą się bezpodstawne i mimo wszystko dłubię dalej.

A poza tym wiosna ruszyła na całego. Po odbyciu tygodniowej karencji, unikając skupisk ludzkich skoczyliśmy na krótki spacer do lasu. Jest pięknie!

Pozdrawiam bardzo serdecznie, mając nadzieję, że pokazując Wam nie gotowy jeszcze sweterek, uniknę związanego z tym faktem fatum krążącego wśród dziewiarek, bo nie wiem, czy uda mi się wcisnąć komuś sweterek z gryzącej alpaki:)))

Wiola