Oczarowana:)

Oczarowanie nastąpiło już w momencie ujrzenia rzeczonego obiektu oczarowania po raz pierwszy jeszcze na jesieni. Sprawczynią całego zamieszania jest Asia (klik) i jej niezwykłe projekty. Cóż można napisać o sweterku, który jest doskonały, wywołuje zachwyt i podziw u każdej napotkanej osoby, jest niebywale wygodny, piękny a przy tym niezwykle praktyczny. Słowem ideał:) Proszę Państwa oto Jej Wełnista Mość - Czarina:)

Jak można zauważyć konstrukcja swetra przypomina bardzo popularne "kołowce" , ale moim zdaniem jest o wiele wygodniejsza od nich. Nie ciągniemy za sobą kilometra "ogona" , a całość prezentuje się bardzo zgrabnie.

Wersja oryginalna sweterka posiada kieszenie, ja z nich zrezygnowałam. Czy było to trafne rozwiązanie, przekonam się , gdy wydziergam sobie drugi egzemplarz:)

 Jako , że jestem kobietą pełną kompleksów, moja wersja jest też nieco dłuższa. Poczucie kamuflażu zapewnione:)

Tak się złożyło , że Czarinka zaliczyła przez przypadek dwa plenery przy okazji fotografowania chusty, o której pewnie niedługo usłyszycie. Z tej przyczyny, że Jej Carska Wysokość była na plecach , więc i jej dostały się te piękne łąki w tle.

Powiem szczerze, że jeszcze tak pięknej łąki dawno już nie widziałam.  Hektary maków, chabrów i rumianków. Coś niesamowitego!

Ale wróćmy do sweterka:) i kolejna rzecz , która mnie zachwyciła. Kołnierz, który zamienia się w kaptur, między innymi dlatego zrobiłam go dłuższego , właśnie ze względu na ten kaptur. Poza tym mogłam szaleć z włóczką bo kupiłam całe farbowanie, które było dostępne w Zagrodzie:)

Dane techniczne:
Wzór: Czarina
Autorka: Asia Janeneczek (klik)
Włóczka: Marino Ulubione
Zużycie: 5 i pół motka
Druty: 3.5

Wzór na pewno lada moment będzie dostępny na Ravelry. Szczegóły na blogu Asi i na jej profilu na Ravie.

Słów jeszcze kilka na temat włóczki. Tym razem po raz kolejny testowałam włóczkę z Zagrody (klik) Merino Ulubione, to miękka, zupełnie nie gryząca włóczka typu superwash. Bardzo dobrze mi się z nią współpracowało, a poza tym po raz kolejny ukłony w stronę Marty , za jednolite wybarwienie motków (wszystkich siedem , które sprzątnęłam ze sklepiku), ani razu nie mieszałam nitek, wspaniałe uczucie:) 

Jeszcze zupełnie na koniec powiem, że wszystkie swetry które wydziergałam są piękne i jedyne w swoim rodzaju, ale ten jest wyjątkowy. Wspaniale się w nim czuję , lubię go nosić , mam nadzieję , że grono jej wielbicielek się powiększy :) Asiu , dziękuję Ci za ten projekt:) Jest to najlepszy antydepresant jaki istnieje:) Specjalne podziękowania dla autora tych przepięknych zdjęć, niezastąpionego Małżonka, dziękuję:)

Na koniec jeszcze zdjęcia na drodze, zupełnie pozbawione pozy , wręcz spontaniczne, troszkę z ukrycia,  z ulubioną wyświechtaną torebką:)

Pozdrawiam serdecznie

Wiola.