Arrow Hoodie.

Jakiś czas temu na blogu Asi wywinęła się dyskusja na temat dziergania dla naszych mężczyzn, żywo uczestniczyłam w rozmowie , zgłaszając swoje ręce i druty do wzięcia udziału  w ewentualnym przedsięwzięciu. Wkrótce zapomniałam o całej sprawie  poświęcając się , a raczej zatracając się w innych przyjemnych czynnościach. Asia jednak nie rzuca słów na wiatr i w bardzo krótkim czasie mogliśmy wszyscy podziwiać na jej blogu męski sweterek wraz z kapturem. Całość jest na tyle oryginalnym rozwiązaniem , że kaptur stanowi jakby oddzielną część i można go nosić zupełnie oddzielnie z czymś innym lub zdejmować , gdy się jest w domu/pracy , po prostu bezboleśnie rozstawać się z nim gdy już nie jest potrzebny. Oczywiście napaliłam się do tego projektu jak koń na owies, a znając niechęć swojego Małżonka na jakiekolwiek moje próby wydziergania mu czegokolwiek , postanowiłam więc użyć podstępu, roztaczając wokół projektu Asi odpowiednią aurę. Wołam Małżonka i mówię "Zobacz jaki świetny sweter!" Przychodzi Małżonek , patrzy , pytam się " I co , fajny , nie? " , "No , fajny" - odpowiada , po czym patrzy się na mnie dostrzegając moją głupią minę i po chwili dodaje "Ale ja nie będę pozował" . No i masz. Co zrobić, co zrobić? Przyszedł mi do głowy jeszcze jeden pomysł, więc wybieram numer do młodszego brata , pytając się go czy nie potrzebuje sweterka. Potrzebował:))) Więc każdy szczęśliwy , ja dziergam , Brat ma sweter, Małżonek po odpowiedniej i jedynej słusznej stronie obiektywu. Pełnia szczęścia! 

Dowiedziałam się , że premiera całego kompletu już za momencik, więc przedstawiam Wam moją wersję Sweterka Dla Prawdziwego Twardziela. Po konsultacjach z nadwornym stylistą Brata, w osobie Małżonki brata , wybraliśmy kolorystykę swetra. Z tego co widziałam szary rządzi.

Brat przyjeżdża do nas średnio raz na miesiąc, więc musiałam się sprężać i modliłam się , żeby wszystko było jak należy , bo przecież prucia nie będzie. Wszystko okazało się być na miejscu , jedyne co nie dopisało , to pogoda. Pierwszego dnia lało i była mgła, drugiego wiał ekstremalny wicher i było -15 stopni. Zdjęcia odbyły się, nikt na szczęście nie przypłacił tego zdrowiem , i voila , oto one!

Było bardzo mroczno, szaro , tylko łuku brak:)

Najpierw luzik, z kapturem na głowie:))

Zaczyna być bardziej ekstremalnie, pora na zdjęcie kurtki i zaprezentowanie pięknego .... warkoczowego tyłu, 

 ... i boku ....

brrrr.....

Teraz zadanie dla prawdziwego twardziela, czas na zdjęcie kaptura. W zasadzie patrząc na zdjęcia wcale nie widać , że wiaterek wieje z prędkością 50 km/h.

Teraz kilka zdjęć, żebyście mieli pojęcie jak wiało!!

Można powiedzieć , że kaptur żył swoim życiem, za nic mając swoje prawdziwe przeznaczenie.

 Łopotał na wietrze niczym amerykańska flaga , nadymał się i buntował.

Zmagań z wichrem ciąg dalszy, w tle pięknie uginające się drzewa, smagane wiatrem prosto z rosyjskiej Syberii.

Wiatr był zdecydowanie tematem przewodnim tej sesji:)))

Te zdjęcie lubię najbardziej:))

Kilka szczegółów .

Sweterek jest robiony od góry metodą contiguous . Coś co go wyróżnia oprócz oczywiście warkoczy i zdejmowanego kaptura , to piękny kontrastowy paseczek, przy kołnierzyku i mankietach. Taki sam jest na kapturze.

 Świetnie ukształtowane ramiona.

Zapięcie na guziczki.

I jeszcze Brat za mgłą:)

Dane Techniczne:
Autorka: Asia Janeczek (klik)
Wzór:  Arrow Hoodie (klik)
Włóczka: Cotton Merino Drops
Kolor: 20 i 8
Zużycie : Całość 16 motków szarego i pół motka granatu
              Kaptur 5 i pół motka szarego .
Druty: 3.25 , 3.75 , 4.5

Kaptur jest już dostępny tu (klik) , a w najbliższym czasie całość będzie dostępna jako e-book . Wszystkie informacje na pewno będą lada moment  na blogu Asi i na jej profilu na Ravelry (klik) .

Kończąc dziękuję moim mężczyznom za takie poświęcenie i oddanie sprawie , za wspaniałe zdjęcia, za atmosferę i w ogóle za wszystko . Śmiem twierdzić, że bez tej oprawy graficznej mój blog byłby dużo, dużo uboższy . Dziękuję!

Pozdrawiam serdecznie ,

Wiola.