BlueSand Cardigan , czyli swetrzysko w pełnej okazałości.

Wraz z początkiem października udało mi się skończyć swetrzysko:) Tak go pieszczotliwie nazwałam nie tylko z racji tego jak dał mi się w kość , ale też z racji swoich rozmiarów,  a nade wszystko ...wagi.  Kardigan niezwykłej urody i co rzadko kiedy idzie w parze , niezwykle praktyczny. Zdjęcia zrobione przy okazji sesji z kominem , więc tło te same:)

Konstrukcja tego sweterka jest niezwykle interesująca. Cały sweterek jest robiony od góry i jest to kombinacja raglanu z continguousem . Tył i sławetny kołnierz kształtowany rzędami skróconymi i miły dla oka detalik w postaci uroczej kieszonki. Wykończenie i-cordem. Bardzo , ale to bardzo mi się podoba ten sweterek , mimo swej wagi . Jest idealny na zimniejsze popołudnie i do opatulenia w domu , nim ogień z kominka zacznie porządnie grzać. Taki codzienniak:) 

Kilka szczegółów:

Wcześniej wspomniana urocza kieszonka,wysiliłam się i zrobiłam ją nawet paskowaną. Niezwykle pakowna:)

Idealnie rozpisany tył. Naprawdę jestem pod wrażeniem.

Atak liści:)))

I pod słońce...

Jak wcześniej wspominałam kołnierz prułam i robiłam dwa razy, szczerze , sprułabym jeszcze raz i spróbowałabym go zrobić trzeci raz, ale już mi się nie chciało , więc zostanie jak jest.

Dane Techniczne:

projekt: BlueSand Cardigan (klik)

Autorka: La Maison Rililie

Włóczka:  Drops Muskat

Kolory: 61 - 12 motków

             08 - 4 motki

             36 - 3 motki

Druty: 4 i 3.5

Rozmiar: M

Sweterek zaliczam do bardzo udanych i mimo swego prawie kilograma , które "dźwigam" na plecach , jest wdzięczny do noszenia i patrzenia. Dobrze się w nim czuję i czaję się na ponowne jego dziergnięcie, tym razem w jednolitym kolorze. W jakiejś wolnej chwili , która nie wiem kiedy nastąpi. Po ostatnim środowym wpisie z Młodą w roli głównej , wracamy do punktu wyjścia. Matka za długo nie pocieszyła się wolnością i od piątku Młoda znów kwitnie w domu z kaszlem ,  ehh :(( Jednak mimo przeciwności losu udało mi się skończyć sukienkę i nawet zacząć nową robótkę! Yupiii!! 

Korzystając z okazji chciałabym jeszcze pozdrowić serdecznie Renatę i podziękować za wspólne dzierganie sweterka na odległość. Chociaż dzieliły nas setki kilometrów i morze , to duchowo byłyśmy bardzo blisko:)

Już zupełnie na koniec zdjęcie w rzepaku, który rzepakiem nie jest , a okazał się być gorczycą:) Czego to człowiek może się dowiedzieć?:)

Pozdrawiam serdecznie:)))

Wiola.