Historia dwóch motków.

Jak to zwykle bywa, powroty bywają trudne. W moim wypadku przeszkodą w blogowaniu nie były jakieś zawirowania życiowe, tylko ...hmm ... lenistwo? Nieważne, ważne , że  postanowiłam się wziąć się w garść, przegonić lenia i wysmarować posta. A oto i on! A właściwie one/oni. Głowni bohaterowie dzisiejszego posta:

W swojej przepastnej szafeczce z motkowymi zapasami , od bodaj roku albo i lepiej przewalały się chyba ze trzy, czy cztery precle malabrigowego arroyo. W zupełnie nie moich kolorach. Po wielu podchodach do nich , branie w rękę, odkładania itd, itp, postanowiłam dać im szansę zaistnieć i tak oto powstała ta chusta, bo jakżeby inaczej:

Wzór jak zwykle z ravelry eagle-twist autorstwa Dennis'a Marquez'a . Tym sposobem spełniłam swoje marzenia o chuście , która będzie miała w sobie warkocz.

Dodałam je dodatkowe dwa rogi. Wygląda to całkiem fajnie i inaczej niż reszta.

Autor wydziergał swoją wersję chusty z dwóch różnych kolorów arroyo, ja miałam tylko jeden , więc dodałam dla kontrastu kompletnie inny rodzaj włóczki. Silk bled właściwie różni się wszystkim, fakturą , gładkością, grubością. Jest nieznacznie grubsza od arroyo, ale moim skromnym zdaniem świetnie razem wyglądają.

Do kompletu udziergałam sobie taką oto czapeczkę:

Posiłkowałam się tym wzorem, lekko go modyfikując. Moja modyfikacja wynikła z konieczności. W oryginalnym wzorze ściągacz składa się z małych warkoczyków. Zrobiłam nawet parę okrążeń według wzoru, ale warkocze były kompletnie niewidoczne, na tej melanżowej włóczce, więc jest bez warkoczy.

Jak widać czapka i chusta w ciągłym użyciu i stwierdzam, że brązowy to mój kolor!

Na zakończenie parę zdjęć kotów. Urosły przez ten czas cholery i wypiękniały, więc aż żal nie pokazać ich.

Przez te siedem miesięcy sporo się wydarzyło, sporo nadziergałam i przez pewien czas pewnie będę zamieszczać jeszcze letnie udziergi . Pozdrawiam Was wszystkich ja i moje dwie rodzone , własne i prywatne królewny i postaram się być bardziej obowiązkowa i systematyczna.

Wiola.