Wędrująca książka i odrobina relaksu z wełną w tle:))

Dawno, dawno temu, tak dawno, że wywietrzało mi to z głowy, zapisałam się na listę chętnych do przeczytania tzw. wędrującej książki na blogu Eli (klik). Książką okazał się "Irlandzki sweter" Nicole R. Dickson.

 Jest to książka klimatyczna z dzierganiem w tle. Główna bohaterka Rebecca wraz z sześcioletnią córką Rowan przybywają ze słonecznej Kalifornii na irlandzką wyspę, która słynie z oryginalnych wełnianych swetrów (gansejów). Każdy sweter jest inny i ma swoją historię oraz przeznaczenie, charakteryzuje również osobę, która dany egzemplarz będzie nosiła. Rebecca spełnia poniekąd swoje marzenie i jako archeolog zajmie się badaniem oraz interpretacją poszczególnych splotów podczas dwumiesięcznego pobytu na wyspie. Badania okażą się oczywiście tłem dla bardziej poważniejszych spraw, które przywiozła ze sobą główna bohaterka a jej losy będą przeplatać się ze wspomnieniami starego i zgorzkniałego Sean'a Morahana, samotnego i mocno dotkniętego przez los rdzennego mieszkańca wyspy. Cała historia zgrabnie opowiedziana, były lepsze i słabsze momenty w książce, ale w podsumowaniu polecam ją nie tylko dziewiarkom. Bardzo dziękuję Eli za wspaniałą lekturę i pozdrawiam pozostałe dziewczyny, które czytały ją razem ze mną.

Z drutów zeskoczył właśnie puchaty sweterek, a wskoczył nowy w pięknym odcieniu miodowo musztardowym.

Młodsza córka kilka dni temu skończyła sześć lat i z tej okazji oczywiście tort własnego wypieku w formie cudownie czekoladowych babeczek (klik) Jedne z lepszych jakie jadłam (i zrobiłam).

Jakiś czas temu, w wielkiej tajemnicy z okazji okrągłych urodzin pewnej koleżanki, zostałam poproszona o złożenie życzeń w formie filmiku, część z Was wie o całej akcji, bo sama prosiłam Was o przyłączenie się do niej. W każdym bądź razie nie wyobrażałam siebie sucho recytującej życzenia urodzinowe, więc postanowiłam zrealizować je w śmieszniejszej i odjechanej formie, tym bardziej że koleżanka też dziergająca i w ten oto sposób wylądowałam w wyjątkowo ciepłej kąpieli:))) Filmiku nie będę zamieszczać, choć najbliżsi  zostali zaproszeni na uroczystą premierę wraz z najśmieszniejszą częścią, czyli "making of", ale kilka fotek pokazuję z tej wyjątkowo okraszonej śmiechem akcji:)

Nie wiem kto się bardziej uśmiał, ja, kamerzysta w osobie Małżonka, moje dziewczyny a może Jubilatka i jej goście:)) W każdym bądź razie wesoło było a wrażenia zmysłowe z wełnianej kąpieli zachowam do końca życia:))

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie

i do szybkiego zobaczenia:)

Wiola