Nie jestem cyborgiem:))

Dzisiejszy post powstał dzięki Asi i to jej go dedykuję:) Zadzwoniła do mnie dzisiaj i wypadałoby napisać , delikatnie napomknęła mnie o ciszy na blogu, jednak ten kto zna nas i wie jak się kochamy, wie że sugestia była dosadna:) W każdym bądź razie zaczęłam mętnie tłumaczyć się, że część rzeczy rozgrzebana, że nie mam zdjęć, że bunt drutowy i generalnie nic się nie chce,  więc koleżanka pocieszyła mnie , że to dobrze, "nie jesteś przecież cyborgiem, nie musisz mieć przecież wszystkiego na tip top" po czym obie zaśmiewając się do słuchawki stwierdziłyśmy , ze jest to dobry pomysł na tytuł posta i tak oto jest:)) Jako , że nie mam za bardzo co pokazać, więc na początek mała zajawka tego co robiłam, co aktualnie zeszło już z drutów, ale w ramach buntu leży i czeka na kąpiel i przepoczwarzenie się :)

Poza tym z mojej powszechnie znanej kupki wpadł w ręce taki oto motek.

Przymierzam się do najprostszej z możliwych czapek, ale jeszcze nie podjęłam ostatecznej decyzji, na razie patrzymy się na siebie:)

W ramach wyrabiania zapasów włóczkowych powstała taka oto robótka:

Pierwsza myśl, to oczywiście "zbieram na nowe włóczki" , ale wspólnie z najmłodszą latoroślą zgodziłyśmy się oszczędzać  na cele podróżne, tym razem chciałabym Młodszej pokazać góry:) Widoczny tutaj Bank powstał ze słoika z nakrętką owiniętego dropsowym delightem i przyklejonym klejem Magic za 3.80 zł. Fajna , szybka robótka i jaka praktyczna!

Na sam zupełnie koniec chciałabym pochwalić się naszym nowym członkiem rodziny. Nie, nie ma dwóch rączek, ani czterech łap, ma za to cztery koła:) Moje osobiste marzenie:) Szukaliśmy go kilka dobrych lat. Bardzo retro, mocno pełnoletni ,  sentymentalny rocznik, sunie się nim niczym na okręcie i co najważniejsze zmieszczą się w nim dwa rowery:) Oprócz tego ma wiele, wiele innych zalet, no nie mogłam się powstrzymać, zobaczcie:

Jazda już nie będzie taka nudna:))

Młodszej nie można było wyciągnąć z samochodu. Starszej też. Ciekawe, dokąd  nas zawiezie, chociaż Małżonek ostudza moje włóczykijowate zapędy twierdząc ,  że przy tych "latkach" , które ma , to dość ryzykowne jechać nim gdzieś dalej, ale ja myślę, że w góry dojechać da radę:))) Zobaczymy.

Jako, że pogoda za oknem jaka jest każdy widzi a brak światła nie pozwala zrobić jakichś sensownych zdjęć, więc w oczekiwaniu na pogodę , na promyk słońca , czekamy kiedy będzie można obfocić zaległe i aktualne testy. Mam nadzieję , że nastąpi to już niedługo i będę mogła coś Wam pokazać. Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie

Wiola.