Poprawiacz humoru:) WCiD vol. 25

Listopad to zdecydowanie najmniej lubiany przeze mnie miesiąc w roku. Mało światła, w powietrzu czuć zbliżającą się zimę , więc cieszę się , że już nastał grudzień. Młodsza moja całkowicie pokonana przez wirusy i po prawie dwumiesięcznej walce w nierównej bitwie , razem z Panią Doktor poddałyśmy się i podałyśmy dziecku antybiotyk, po dwóch dobach mój dzieciak po raz pierwszy od siedmiu tygodni przespał noc , a ja razem  z nim. Jednak podjęliśmy decyzję o przedłużeniu jej pobytu w domu do 7 stycznia przyszłego roku, także moje dzierganie i blogowanie zostaje pod znakiem zapytania, bo Młodsza jest bardzo towarzyska i sama nie lubi się bawić, a po rozbrajającym stwierdzeniu "Mamo, zostaw te dluty" albo " Mamo, dluty poczekają" zostawiam te dluty i idziemy się bawić. Oczywiście ten czas nie był bezproduktywny, jak wcześniej wspomniałam , Mała w nocy śpi, więc ja mogę trochę podziergać, długo zastanawiałam się , co tym razem zarzucic na druty i padło na ....rękawice. Po przekopaniu Rav, postanowiłam rzucić się na głęboką wodę i pierwszą w życiu parę wydziergać w stylu norweskim , przeplatając dwa kolory włóczki. Poza tym przy okazji druga nowość, postanowiłam spróbować wydziergać ją za pomocą 5 drutów(!) 

Początek robótki zapowiadał się , nie powiem , niezwykle obiecująco.

Tak mnie wciągnęło , że z zapałem przeplatałam kolejne nitki, a rękawiczka rosła, rosła , rosła i rosła. Im bliżej końca i podczas każdej kolejnej przymiarki moja reakcja była za każdym razem inna. Najpierw lekko się zaniepokoiłam, potem chwycił mnie lekki nerw, by przy końcowej przymiarce parsknąć śmiechem.  Zrobiłam takie poglądowe zdjęcie:)))

Rękawiczka najpierw skojarzyła się mi z nogą Frodo Baginsa, jeżeli mam porównywać proporcje. W ogóle poprawiła tak mi nastrój , że kończąc ją wczoraj wieczorem przeprowadziliśmy z Małżonkiem interesujący dialog na temat zastosowań owej rękawiczki i im późniejsza pora , tym wyobraźnia podsuwała nam co raz to śmieszniejsze i śmielsze warianty . Ja ryczałam ze śmiechu. Może ta rękawiczka mogłaby udawać bożonarodzeniową skarpetę , i ostatecznie powieszę ją nad kominkiem? Małżonek podsunął jeszcze pomysł, żeby dokleić rękawiczce oczy , język i może udawać węża w teatrzyku skarpetowym:)) A propos skarpet, jako skarpeta , rękawica prezentuje się niezwykle dobrze:)))

Podeszwa z praktyczną dziurką/wywietrznikiem, niezwykle ułatwiającym podrapanie się:))

Za pomocą tej skarpetorękawicy moje listopadowe przygnębienie, zniechęcenie, zmęczenie zniknęło szybko jak  pieniądze z konta po zapłaceniu rachunków i ilekroć spojrzę na nią to gęba mi się cieszy:)))

Zobaczcie jeszcze raz jaka sympatyczna rękawiczka:))

Danych technicznych nie będzie, tylko napiszę , że robiłam ją z dropsowego fabela i delighta, na drutach (UWAGA!!!) nr 2. Druty drewniane KP, przy końcu oczywiście jednego złamałam:( Zanim nie skończyłam , miałam w planach robić drugą magic loopem, żeby przekonać się która technika bardziej mi odpowiada, lecz w tej sytuacji druga nie powstanie, chyba, że zrobię zupełnie inne.  Wzór to Lotus Mittens(klik) , jakby ktoś chciał sobie taki poprawiacz nastroju wydziergać:)

Wspomnę jeszcze  o przeczytanych książkach w ramach Wspólnego dziergania i czytania z Maknetą. (klik)

Przeczytałam opasłe tomiszcze pt. "Milczący zamek" Kate Morton. Książka dla zwolenników powolnej akcji , powolnego, bardzo powolnego stopniowania napięcia , w zasadzie jak ktoś przebrnie przez pierwsze 300 stron , to kolejne 250 miną bardzo szybko . Nie mówię , że książka mi się nie podała, bo ja lubię takie ciągnące się historie , z tajemnicą w tle , ale lojalnie uprzedzam, że ta książka wymaga od czytelnika niezwykłej cierpliwości. Ciężko mi nawet w skrócie napisać esencję całej powieści, z okładki możemy dowiedzieć się , że jest to "romantyczny thriller z elementami powieści gotyckiej", a historia zaczyna się w momencie, gdy do domu głównej bohaterki przychodzi list zaadresowany do jej matki i nie było by w tym nic dziwnego , gdyby nie fakt, że list szedł pięćdziesiąt lat. Główna bohaterka stwierdza, że dość gwałtowna reakcja matki oznacza coś więcej i postanawia wyjaśnić i dowiedzieć się więcej o nadawcy tego listu oraz okolicznościach w których powstał. Podsumowując , te wiele godzin spędzonych nad kartkami tej powieści nie uważam za stracony , wręcz przeciwnie, historia mnie wciągnęła i nie przeszkadzał mi zupełnie ten "niespieszny klimat" książki.

Przeczytałam również "Dolinę Motyli" Krystyny Januszewskiej, nie mam niestety książki , bo była z biblioteki. Historia zaczyna się w bardzo ważnym momencie w życiu 9 letniej Joasi , jakim jest przeprowadzka z malutkiego Bielinka do Warszawy . Na kartach książki możemy śledzić jak przeprowadzka wpłynęła na życie głównej bohaterki i co z tego wynikło. Nie jest to łatwa książka, jak by się mogło wydawać. Cała historia opowiedziana jest w formie reportażu i przede wszystkim z punktu widzenia dziecka na decyzje , które są podejmowane przez dorosłych, niekoniecznie słusznych i często niezrozumiałych dla dziecka.  Książka ciekawa, momentami brutalnie otwierająca oczy dla nas dorosłych na to co czuje dziecko i jak przeżywa i przede wszystkim próbuje zrozumieć  i "ogarnąć" ten dziwny świat dorosłych. Jednym słowem polecam.

Na koniec pozdrawiam wszystkich serdecznie i mam nadzieję , że uda mi się trochę poodwiedzać blogi moich koleżanek i przede wszystkim zacząć robić coś nowego. Nie gniewajcie się proszę , że ostatnio mniej zaglądam na blogi , a komentarze są mocno opóźnione, ale po prostu zdecydowanie mniej czasu poświęcam na swoje ulubione czynności, mam nadzieję, że Młodsza weźmie się w garść i pogoni w końcu wszystkie zarazki i da trochę Matce ogarnąć się:))

Wiola.